استند دیواری نور

به گوش هوش نیوش از من و به عشرت کوش که این سخن سحر از هاتفم به گوش آمد

تنور لاله چنان بر فروخت باد بهار که غنچه غرق عرق گشت و گل به جوش آمد

ز فکر تفرقه باز آن تا شوی مجموع به حکم آنکه جو شد اهرمن، سروش آمد

ز مرغ صبح ندانم که سوسن آزاد چه گوش کرد که باده زبان خموش آمد چه جای صحبت نامحرم است مجلس انس سر پیاله بپوشان که خرقه پوش آمد

صبا به تهنیت پیر می‌فروش آمد که موسم طرب و عیش و ناز و نوش آمد هوا مسیح نفس گشت و باد نافه گشای درخت سبز شد و مرغ در خروش آمد